Σοφία Σκλείδα, Ποιήτρια, Συγγραφέας , ΜΑ, PhD, Postdoc:
Μεγάλη η τιμή, η χαρά αλλά και η ευθύνη προλόγισης του εξαιρετικού αυτού έργου, τόσο σε έκταση, όσο και βάθος και ψυχικό μεγαλείο.
Οι μεγάλες αλήθειες σ’ αυτό το έργο διατυπώνονται με λόγο απλό και κατανοητό, με γλώσσα λυρική και λιτή, με φράσεις ολιγόλογες, κοφτές και ξεκάθαρες, που έχουν - σε πολλές περιπτώσεις - τη μορφή λεκτικά συμπυκνωμένων αποφθεγμάτων, και γι’ αυτό θα μπορούσαν να εντυπωθούν βαθιά στη μνήμη μας.
Ο Βασίλης Παππάς με την ποίησή του και τις έμμεσες αναφορές του στον αρχαιοελληνικό πολιτισμό, στο Βυζάντιο, στην Ανατολή και τη Δύση, γίνεται, υπό μία έννοια, ένας σύγχρονος φιλόσοφος και διανοητής.
H ποίησή του είναι έντονα βιωματική, και βαθιά επηρεασμένη από τη θρησκευτική και την αρχαιοελληνική παράδοση, με άμεσες προεκτάσεις στο ατομικό και συλλογικό υποκείμενο, και το κοινωνικό γίγνεσθαι. Η πίστη, ως φωτοφόρος ήλιος του ταξιδιού του, και ως αχτίνα του πυρωμένου ήλιου της Βεργίνας, τον γεμίζει δύναμη, κουράγιο και ελπίδα, για να συνεχίσει να παλεύει, και να αγωνίζεται για μια αξιοπρεπή και ελεύθερη ζωή, γεμάτη ταπεινότητα, ηθικές αρετές και αξίες.
Ο ποιητής γεμάτος ενσυναίσθηση, ανθρωπιστής, στοχαστικός, ευαίσθητος, ρομαντικός, με ορθόδοξη πίστη, ονειροπόλος, ελπίζει, εύχεται, προσεύχεται, θρηνεί, επικαλείται, προσμένει, προσδοκά, επιθυμεί:
Γκρέμισαν τους τοίχους των σπιτιών μας./Σφυροκοπούνταν μέσα στο κορμί τους./ Πατούσαν πάνω στις αρβύλες τους. Μοίραζαν τη θάλασσα και δίπλωναν τη γη./Σκορπίζονταν στους δρόμους του κόσμου. Ο ήλιος δε χωρούσε να περάσει τις πύλες του Άδη./ Από τότε γέμισε ο ουρανός μας πινελιές ζωγραφιάς και παιδικά άστρα/ Κρατούσαμε την αναπνοή στις φυλλωσιές, στην αλμύρα της θάλασσας και στις αλκυονίδες μέρες./Μόνο ο Όμηρος είδε τον Θεό.
Πάμπολλες οι αναφορές του στο ιερό ιστορικό παρελθόν της πατρίδας του, που τη θεωρεί ως την άνοιξη της ζωής του , όπως και την πίστη, καθώς και σε συμβολικές μορφές, οι οποίες επανέρχονται σταθερά στο έργο του.